تجربیات اتحادیه مؤسسات فرهنگی جهان اسلام

توضیحات

یکی از خلأهای موجود در فرآیندهای آموزشی داده محور بودن آموزش‌هاست و آشنا ساختن مخاطب با میدان‌ها عملیاتی و تقویت جسارت عمل در او بسیار کم‌تر به چشم می‌خورد. درصورتی‌که دانش مقدمه‌ای برای حرکت است.

این مسئله به‌خصوص در عرصه بین‌الملل بیش‌تر احساس می‌شود و مخاطب در بسیاری از موارد انجام اقدامات مؤثر میدانی را غیرممکن می‌پندارد. لذا بر آن شدیم تا فرصت را مغتنم شمرده و جهت رفع این نقیصه به بررسی برخی از برترین تجربیات مؤسسات مردمی در این حوزه بپردازیم.

در این جلسه جناب استاد عادلی مسئول اتحادیه مؤسسات فرهنگی جهان اسلام، با شرح خلأ جدی حضور مردمی در عرصه بین‌الملل به لزوم گسترش فعالیت‌های تخصصی مردم‌نهاد در این حوزه پرداخته و با ارائه برخی فعالیت‌های اتحادیه مؤسسات فرهنگی جهان اسلام از ابتدا تاکنون الگویی از شکل‌دهی فعالیت‌های تشکیلاتی و تخصصی مردم‌نهاد در این زمینه ارائه نموده‌اند.

در ادامه گزیده‌ای از مباحث مطرح‌شده توسط استاد را مطالعه خواهید کرد:

« ما به اندونزی رفته بودیم و من از رایزنی پرسیدم که چند تا نیرو در اینجا داریم؟ گفت: مجموع رسمی و غیررسمی، ۳۵ نفر. گفتم آمریکا چند نفر در اینجا دارد؟ گفت: سفارت آمریکا درمجموع رسمی و غیررسمی، ۵۰ هزار نفر نیرو دارد؛ چون جمعیت اندونزی حداقل ۲۴۰ میلیون بوده و برای کار کردن فوق‌العاده و کشور بسیار مستعدی است. همه نیز محب اهل‌بیت هستند.

هم‌زمان با سفر ما، نمایندۀ رسمی عربستان نیز آمده بود که من پرسیدم مصوبات آن‌ها چه بود؟ گفت: بودجۀ تأسیس ۸ دانشگاه را آورده‌اند. گفتم: خداراشکر، ما نیز آمدیم و با ۸ اندونزیایی صحبت کردیم. امکانات ما در کار بین‌الملل تا این اندازه است؛ زیرا اصلاً آدمی در این زمینه تربیت نکرده‌ایم؛ و درواقع اصلاً در فضای آن نیستیم و احتمالاً هم نخواهیم بود. البته بنده جریان غالب را عرض می‌کنم …»